θυρεοειδεκτομή

 

 

 Οι ενδείξεις θυρεοειδεκτομής είναι:

 

 


  1. Ο καρκίνος του θυρεοειδούς, ή το ύποπτο αποτέλεσμα βιοψίας δια λεπτής   βελόνης.

  2.Η καταδυόμενη βρογχοκήλη, όταν προκαλεί πιεστικά φαινόμενα από την τραχεία.

  3.  Ο μη ελεγχόμενος υπερθυρεοειδισμός.

  4.  Η θετικότητα στο ογκογονίδιο  RET

  5.  Όταν η συντηρητική θεραπεία δεν αποδίδει.

  6.  Αισθητικοί λόγοι

 

 

 

 

-       Πάντα ο ασθενής θα πρέπει να παραπέμπεται από ενδοκρινολόγο

 

-       Πριν το χειρουργείο θα πρέπει να ελέγχονται οι φωνητικές χορδές από ΩΡΛ

 ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ

 

 

  1.  Σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις θυρεοειδοπάθειας, εκτελείται ολική θυρεοειδεκτομήΣε κάποιες περιπτώσεις  μπορεί να χρειαστεί και λεμφαδενικός καθαρισμός τραχήλου.

 



  1. Το χειρουργείο γίνεται με ολική νάρκωση, και διαρκεί όσο χρειαστεί ώστε να αφαιρεθεί μέχρι και το τελευταίο κύτταρο του θυρεοειδούς, να αναγνωριστούν και να διαφυλαχθούν τα άνω λαρυγγικά νεύρα, τα κάτω λαρυγγικά νεύρα (παλίνδρομα δεξιά και αριστερά) ,καθώς και τα 4 συνήθως παραθυρεοειδή σωμάτια

 

  1. Εκτελείται μία εγκάρσια τομή, (3-4 εκατοστά περίπου), στη πρόσθια τραχηλική χώρα.

  2. Συνήθως εκτελείται κατά μήκος κάποιας αναδίπλωσης ή ρυτίδας  του λαιμού (αν υπάρχει), για καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα. 


  3. Για την αφαίρεση του αδένα χρησιμοποιούμε το ψαλίδι υπερήχων (για καλύτερη αιμόσταση και λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο),ή εφόσον τίθεται θέμα κόστους διπολική διαθερμία , η οποία δεν δημιουργεί εγκαύματα και προστατεύει τους ιστούς και κυρίως το παλίνδρομο λαρυγγικό νεύρο.

 

  1. Ανεξάρτητα αν ο Χειρουργός οφείλει στην τεχνική του να ξέρει να παρασκευάζει, να αναγνωρίζει και να προστατεύει τα παλίνδρομα λαρυγγικά νεύρα, πάντοτε χρησιμοποιούμε τον νευροδιεγέρτη (neuromonitoring), με σκοπό να αποφύγουμε οποιαδήποτε κάκωση των λαρυγγικών νεύρων σε περιπτώσεις ανατομικών παραλλαγών στην πορεία των νεύρων, μια επιπλοκή, η οποία οδηγεί σε πάρεση των φωνητικών χορδών, παροδική ή και μόνιμη. 

 

 

 

 

 

 

  1. Δίνεται μεγάλο βάρος στην εξασφάλιση της ακεραιότητας των παραθυρεοειδών αδένων.

 


                   

 

 

  1. Ο ασθενής ξυπνάει , χωρίς πόνο και οδηγείται στο κρεβάτι του, χωρίς να έχει καταλάβει οτι χειρουργήθηκε.

  2. Η κινητοποίηση του ασθενούς είναι άμεση και γίνεται στο θάλαμο, 2-3 ώρες μετά το χειρουργείο.

  3. Ο ασθενής σιτίζεται γρήγορα με ελεύθερη δίαιτα από το απόγευμα της ίδιας ημέρας.

  4. Η  ανάρρωση είναι ταχεία.

  5. Η νοσηλεία είναι ένα 24-ωρο, δηλαδή μία διανυκτέρευση

 

 

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΜΙΑΣ ΙΔΑΝΙΚΗΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗΣ

 Η αναγνώριση και διαφύλαξη των παλίνδρομων λαρυγγικών νεύρων, η αναγνώριση και διαφύλαξη των 4αρων παραθυρεοειδών αδένων και η αφαίρεση ολόκληρου του θυρεοειδούς είναι οι  3 κύριες ενέργειες αλληλένδετες μεταξύ τους που προυποθέτει η μια την άλλη και εγγυούνται ότι ο ασθενής δεν θα έχει μετεγχειρητικές επιπλοκές και ότι ανεξαρτήτως της ιστολογικής διάγνωσης δεν θα έχει μελλοντικά προβλήματα

 

 

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ....

 

Η επάνοδος στις καθημερινές δραστηριότητες και την εργασία σας, γίνεται σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

 

Μετά την εγχείρηση,  θα πρέπει να ακολουθήσετε θεραπεία με Τ3 μέχρι να βγει η βιοψία και μετά εφόσον δεν υπάρχει πρόβλημα διά βίου θεραπεία υποκατάστασης των ορμονών του με Τ4(θυροξίνη).

 

Σε περίπτωση καρκίνου (95% δεν θα πρέπει να αγχώνεστε γιατί είναι απολύτως θεραπεύσιμος),  συνήθως χρειάζεται σπινθηρογράφημα πρώτα (uptake με φυσιολογικές τιμές εως 2% και μερικές φορές εως 4%)  και μετά συμπληρωματική χορήγηση ραδιενεργού ιωδίου. Μερικές φορές χρειάζεται να προηγηθεί λεμφαδενικός καθαρισμός τραχήλου

.

Η υποχρεωτική χορήγηση Ca θα πρέπει να αποφεύγεται, και γίνεται μόνο όταν υπάρχουν συμπτώματα (αιμωδίες στα χείλη, στις άκρες των δακτύλων, σημεία Trousseau και Chvostek)

 

Ολο το χρονικό διάστημα από την ένδειξη του χειρουργείου και μέχρι να βγεί η βιοψία απαγορεύεται η επαφή με το ιώδιο, (BETADINE), τα ενδοφλέβια σκιαγραφικά που χρησιμοποιούνται στις αξονικές τομογραφίες, και η κατανάλωση πολλών ψαριών και αυτό γιατί αυτό το προσλαμβανόμενο ιώδιο σε περίπτωση συμπληρωματικής χορήγησης ραδιενεργού ιωδίου για καρκίνο δρά ανταγωνιστικά με αποτέλεσμα το τελευταίο να μην μπορεί να κάψει-καταστρέψει τον υπολειπόμενο μικροσκοπικό θυρεοειδικό ιστό